«آغوش مرگ» یه تشبیه قویه که تو حوزه‌های اقتصادی، نظامی و روانشناسی برای توصیف وضعیتی به کار می‌ره که یه سیستم، سازمان یا فرد آروم‌آروم به سمت نابودی کشیده می‌شه، در حالی که از بیرون همه‌چیز عادی به نظر میاد. تو مدیریت، این مفهوم می‌تونه ابزاری برای تشخیص زودهنگام ناکارآمدی مدیران ارشد باشه، به شرطی که نشانه‌های ظریفش رو درست شناسایی کنیم. این وضعیت وقتی پیش میاد که مدیران به جای تغییر و نوآوری، به روش‌های قدیمی و پوسیده وابسته می‌مونن و با ظاهر موفقیت، افت عملکرد، فرهنگ سازمانی یا بهره‌وری رو نادیده می‌گیرن. هرچه بحران عمیق‌تر می‌شه، تصمیم‌هاشون محافظه‌کارانه‌تر یا غیرواقع‌گرایانه‌تر می‌شه.
