سقوط سازمان‌ها معمولاً با غرور ناشی از موفقیت آغاز می‌شود و رشد بی‌انضباط، انکار خطر و تلاش‌های سریع برای نجات، مسیر سقوط را تسریع می‌کند. برندها و شرکت‌هایی که نشانه‌های هشدار را نادیده می‌گیرند، در نهایت به بی‌اهمیتی یا مرگ می‌رسند. راه جلوگیری از سقوط شامل تواضع، رشد منضبط، گفت‌وگوی صادقانه، بازگشت به هسته اصلی و یادگیری مداوم است. نمونه‌های ایرانی و جهانی نشان می‌دهند که حتی شرکت‌های بزرگ هم بدون فرهنگ یادگیری و انضباط، سقوط می‌کنند.

ادامه مطلب

آغوش مرگ در شرکت‌ زمانی رخ می‌دهد که مدیریت نالایق باعث سقوط تدریجی سازمان شود. نشانه‌های آن خروج نیروهای کلیدی، توقف نوآوری، بی‌انگیزگی کارمندان و حیف‌ومیل منابع مالی است. راهکار جلوگیری هم شفافیت مدیریتی، نگه‌داشتن نخبه‌ها و ایجاد سیستم حسابرسی دقیق است.

ادامه مطلب

سازمانای بی‌نظم معمولاً به خاطر رشد سریع، تجربه کم یا کنترل بیش از حد یه نفر به هم می‌ریزن. با پیدا کردن مشکلات، کشیدن یه چارت درست، قانونمند کردن کارها، آموزش دادن به آدما و چک کردن مداوم، می‌شه اینجور سازمانا رو سر و سامون داد. این کار نه‌تنها وابستگی به نفر رو کم می‌کنه، بلکه باعث می‌شه کارمندا باانگیزه‌تر بشن، خطاها کمتر بشه و کل سازمان بهتر کار کنه.

ادامه مطلب

جلوگیری از این رفتارهای مخرب یا اصلاح آنها ، نیاز به خودآگاهی، آموزش و تعهد به رشد و بهبود شرایط داریم . اگر مدیران ارشد این رفتارها رو ببینن، می‌تونن با تعیین انتظارات واضح، بازخورد سازنده و ایجاد فرهنگ پاسخگویی، این عادت‌ها را به مرور کاهش بدن

ادامه مطلب

اشتباه در انتخاب نقش ها گاهی از روی ناآگاهی یا ترس و یا گاهی از روی عمد و با برنامه انجام می شود. عدم ساختار درست در انتخاب نقش ها جز به ضرر سازمان نیست

ادامه مطلب

تجربه کارکنان یا همون EX.  کمی ساده بخوام بگم، تجربه کارکنان یعنی حس و حال کارمندا از لحظه‌ای که وارد یه شرکت می‌شن تا روزی که خداحافظی می‌کنن. یه جورایی مثل مسیری هست که باید براشون پر از لحظات خوب باشه! تو ایرانبا توجه به کمبود نیروی خوب و کارآمد و رقابت برای نگه داشتن آدمای بااستعداد ، بنظر من این موضوع اهمیت خیلی زیادی داره. 

ادامه مطلب